#Suntikan Semangat#

Monday, 12 September 2022

My mom with two Calon Menantu

Hai morning, just nakshare how excitednya my mom bila this two men datang rumah last saturday.  Actually my mom like macam boleh kata everyday but not everyday how their name selalu my mom sebut  and cerita pasal diorang. And like how I can see, riak muka my mom yang sangat-sangat happy and include all the reaction and gaya dia tunjukkan. 

Macam last saturday, masa our family buat majlis tahlil and doa selamat kat rumah. The one yang lead majlis ialah that two men. My mom layan dorang kalah tetamu yang jarang datang tau. Like masatu I duduk la bilik sebab I ni jenis yang tak boleh with people yang ramai - tiba tiba my mom panggil I, ingatkan apa la. Rupa-rupanya Ustaz Mahfuz yang saja panggil seolah olah katanya, that two men yang tanya mana I. Maluuuu!! Sebab my makcik pakcik saudara, cousin semua ada… 

Kawan kawan ibu pun jenis masuk air. Saja nak menjodoh-jodohkan I sekali. Ada masa tu, ibu i siap cakap “Ya allah, amin tu jodoh angah.” Hahahahaha…. Paling beriya la ibu. 

Okay tu je I nak share, like macam reality pun ada je parent dah siap listkan calon untuk anak dia.                                              





Thursday, 8 September 2022

Without Your Letter

Dear Aimy, 

It’s me here again. I nak share something, kalau tak I tak tahu nak cakap dengan siapa. Okay, I tak tahu nak cakap apa sebab I mula rasa sakit hati dengan life sendiri like macam I tak boleh terima how my condition sekarang. I rasa loser gila! I rasa macam useless. I rasa annoying dengan I apa yang I hadap sekarang. I benci diri sendiri. 

Sumpah I benci Covid! 2022 tahun yang I paling paling benci sekali! Macam malang tu bertimpa timpa gila, tak pernah berhenti. I lose my job at end of 2021 cause of Covid things. Then, nak start balik cari another jobs tu ya allah, sumpah penat, sakit hati. I dah 4 kali tukar kerja, sebab I tak boleh terima. I tak boleh accept the new surroundings. The new people. The attention, the pressure. Sometimes I rasa nak give up dah. I dah cuba cakap dengan diri sendiri, “No Aimy, kau kena juga kerja. Paksa juga diri sendiri terima. Buat tak tahu je.” “Aimy you ada kereta nak kena bayar. You ada Ptptn nak kena langsai kan. You ada another comitment yang nak tanggung.” “Aimy you dah besar, stop acting like budak2 nam tukar kerja.” “Aimy, jangan jadi useless boleh tak?” 

Babe I dah cuba push my limit! I dah cuba letakkan factor yang boleh buat I kekal but I cant babe…. 

Badan tak penat, tapi kenapa I rasa penat sangat… Orang cakap cerita la dekat parent, tapi I tak suka cerita apa yang rasa dekat parent. I tak suka susahkan parent lagi lagi bab duit. I tak suka. I dah 24 tahun babe! Tak kan la nak harap kan duit parent lagi. All of this time, I bayar sendiri apa yang I nak and beli. Tapi this time I terpaksa minta tolong parent sendiri. Walaupun diorang tak kisah, tapi I kisah! I ambil peduli sungguh! Ibarat macam I berhutang! I tak suka berhutang babe. Walaupun parent sendiri. Setiap apa yang dorang bayarkan untuk I, I kira jumlah tu semua untuk I bayar balik. Even waktu tu gaji I sikit, I tetap nak bagi bulan- bulan dekat diorang like I rasa benda tu wajib untuk I bagi bila I dah kerja. Kalau tak bagi I rasa berdosa. No! Bukan… tu prinsip I buat sendiri. Prinsip yang tak boleh I langgar. 

Bila dah bekerja dan berumur 20 tahun, I tak boleh lagi depend dekat parent sendiri. I kena usaha sendiri untuk apa I nak. Sungguh, I teringin nak sambung belajar balik, ambil degree… tapi I rasa terbeban bila parent I nanti yang support walaupun dorang yang suruh and dorang yang minta. I tak boleh… I nak tanggung belajar sendiri. Sebab I tak nak susahkan parent sendiri. 

Aimy…. 
I tak larat. I nak kerja luar dari tempat tinggal I tapi I takut tinggalkan my parent. Salah imaginasi I ke yang terlebih, bila fikir kan my parent. I takut gila… 

I dah penat. Rasa malas nak keep going. How I nak gain my semagat balik eh? Sebab I tak rasa apa dah. Apa yang I suka buat, rasa kosong. Apa yang bual and ketawa dengan people, dengan family rasa fake. Rasa palsu sangat-sangat sebab semua tu I tak ingat.

I sumpah penat.

Khamis; 10:18pm

Wednesday, 3 August 2022

Just one day.


Hello, lama sangat dah tak update kat blog kan? Last 2019 haritu. Lama sungguh tak menulis. Hmmm...  harini I nak confess something, sebab I tak tahu nak cakap dengan siapa. Sebab I takut orang yang dengar tu akan pandang rendah dekat I walaupun dengan family sendiri. 

I sumpah dah penat. Penat sangat. Mental I tak kuat. I dah penat untuk bersabar lagi. I dah penat untuk bertahan. Allahuakhbar. I tersungkur lagi dan lagi. Tiap kali I rasa tak mampu, mesti I pujuk diri sendiri. "Takpe Aimy, sehari je lagi." "Takpe Aimy, nanti boleh tu. Sehari je..." 

Tuhan... dosa aku banyak sangat ke sampai kau duga aku macam ni. Jujur aku hampir kalah. Kalah sampai aku hampir tak percaya kau Tuhan. Aku hampir hilang iman untuk percaya yang Tuhan tu wujud. Bila aku minta, sekali pun kau tak pernah tunaikan apa aku nak. Sekali lagi aku cakap dengan diri sendiri. "Takpe Aimy, mungkin ada lagi baik." Aku tipu diri sendiri. 

Pernah aku minta dekat kau, mohon untuk tarik nafas ni sedangkan perkara tu bukan ke mudah? Itu pun kau tak nak terima kan, Tuhan? 

I bukan la dari broken family. Family I baik, support tapi kenapa I tak boleh nak terima ya? Tak bersyukur ke? Kenapa I rasa sangat malu dalam family sendiri? I rasa apa yang I buat not enough sampai rasa diri tu useless. Kadang-kadang I rasa parent pilih kasih, padahal tak pun. I rasa tertekan atas sebab I sendiri tak pasti mana datang. I rasa diri ni beban sampai badan I sendiri tak mampu nak pikul. 

Ya Tuhan, aku mohon.. beri kan ku peluang cari rezeki lagi. Aku penat dah.. aku rasa beban sangat. Mohon beri yang terbaik. Waktu kau beri aku rasa sakit, aku terima seadanya. Sampai aku terlebih meminta, untuk mohon beri sakit yang kuat. Melampau kan? 

Sampai bila aku nak berdiri kat sini? Bila kau nak beri aku melangkah? Bila aku nak sampai ke garis penamat, Tuhan? Allahu... aku mengeluh. Aku mohon kau beri aku satu kali kekuatan untuk lawan perasaan hati sendiri yang mula jatuh. Sesekali aku mula cemburu dengan orang lain. Tapi sekali lagi,  aku cakap pada diri sendiri, "Takpe Aimy, kau cuma lambat sikit je." Aku tak nak cemburu dengan orang lain. Allahu, aku penat nak rasa hidup. 

Masa menaip ni, airmata aku jatuh. Ya Allah, lama betul aku tak rasa menangis. 

khamis, 2:38pm



Monday, 28 January 2019

D || Let's Not Fall In Love (Sequel Sofa Biru)


Let's Not Fall In Love


Aku koyak senyum pandang Eina. Gelagat macam kanak-kanak umur tujuh tahun. Tak matang langsung. Ada ke patut dengan pak cik Samat penjual aiskrim itu pun nak cari gaduh. Tak bertempat langsung. Aku laju tarik lengan Eina, bawa lari jauh-jauh dari pak cik Samat. 

Eina mendengus. Jeling aku tajam. Mata masih tepat pada lelaki tua itu. 

"Kau dah kenapa?"

Eina bulatkan matanya. "Kau buta ke apa? Ada ke patut si pak cik Samat tu nak padan kan aku dengan si Hakim tu? Kau rasa layak ke Hakim tu dengan aku, hah?!"

Pak cik Samat pun satu, suka sangat nak jodoh kan Eina dengan Hakim. Macam dia lah bapa Eina, padahal jiran je pun. 

Aku simpan senyum. "Dan kau rasa Hakim tu bawah telapak kaki kau je ke?"

Eina diam. Matanya memandang ke bawah. "Bukan maksud aku macam tu la Riz." 

Aku jongket kening kanan ke atas. Lihat Eina di depan yang menggengam erat kedua belah tangannya sendiri. "Kemudian? Kau rasa kenapa Hakim tak layak untuk kau? Kau siapa?"

Eina jilat bibirnya, lihat aku. "Bukan..."

Aku terus tarik hujung lengan kanan baju milik Eina. Dibawa ke atas separas pandangan aku. "Kau tak nangis kan Eina?" 

Eina tenung mata aku. Kepalanya dibawa ke kiri dan kanan perlahan. Aku simpan senyum. Eina comel! Ya, Eina memang comel pada pandangan lelaki aku. 

"Tak. Mana ada aku nangis." 

Lengan kanannya masih terangkat ke atas. "Aku tak perlu pujuk lah kan?" 

Dia geleng sekali lagi. Terus aku lepas tangan kecil miliknya. 
"Kau tu memang tak layak untuk Hakim pun. Tak perlu risau. Jom kita balik, dah nak senja." Aku bawa langkah selamba tinggalkan Eina di belakang. 

"Haris..."

Panggilan Eina buat langkah aku terhenti. Kepalaku toleh kebelakang. Lihat dia yang masih kaku di tempat berdirinya tadi. 

"Hmm..."

"Aku layak untuk siapa kau rasa?" 

Aku koyak senyum. Badanku pusing menghadap dia dari jarak jauh. 

"Kenapa?"

"Aku tanya kau ni..." 

"Kenapa?"

Eina merengus. "Sebab aku tak suka Hakim." 

Aku ketawa kecil. "Ada kena mengena dengan aku ke, kalau kau tak suka Hakim?"
Ya Tuhan Eina... aku tahu perasaan itu.

"Aku tak main la siot!" 

"Aku pun." 

"Habis kenapa kau cakap, aku memang tak layak untuk aku?"

Aku paling kembali tubuh ke depan. Mula melangkah perlahan dan aku dengar derap kaki Eina mengejar, berjalan saing dengan aku. 

"Kenapa?" Eina lihat aku. 

Eina ni kan, tak reti sabar betul lah. Sibuk nak tahu juga jawapan aku. Aku jeling Eina sekilas. 

"Sebab kau nak taste tinggi, yang hemsem, yang kacak, yang tinggi, yang budiman, yang..."

Eina siku lengan kiri aku sambil tersengih. "Kau nak cakap Hakim tu tak ada semua tu la."

Aku angguk. 

Eina senyum. "Yalah."

_____________________________________

"Weyh, Riz. Kau dengan Iqa ada apa-apa ke?" 

Taufiq sapa dari belakang, tak ada salam terus menonong bagi soalan. Aku jeling Taufiq, kalau aku jenis hati lemah macam mana, dunia ni aku tak habis jalan lagi. 

"Apa hal tiba-tiba naik nama Iqa pula ni?"

"Yalah, Iqa kan suka kau. Kau pula nampak macam layan je Iqa tu?" Taufiq cebik. Aku selak fail-fail yang ada atas meja aku. Bersepah. Entah mana satu nak buat dulu. Semua due date nak submit kat management lebih kurang je. Sampah betul!

"Kau nampak Iqa suka aku ke?"

Taufiq angguk laju. "Bro, satu office tahu weyh. Tak akan lah kau tak perasan si minah tu ada hati kat kau. Kalau dah siap hantar bekal tu apa kes?" 

Aku terdiam. 
Teringat Iqa mula rapat-rapat dengan dia. Bagi nombor ingatkan sekadar nak tanya kerja, lama-lama Iqa mula sibuk tanya dirinya sama ada sudah makan, sihat. Aku selesa, aku terasa terjaga, terasa diberi perhatian.  Aku lepas keluhan kecil. Aku sendiri tak tahu aku suka Iqa atau tidak. 

Aku pandang Taufiq kat sebelah. 
"Aku suka Iqa eh?" 

Taufiq menggulingkan matanya ke atas tanda menyampah. "Bro, apa kejadahnya kau tanya aku. Kau ni dah bagi harapan kat perempuan tu, pastu kau nak tarik balik. Kalau kau tak suka, dari mula lagi kau jangan layan dia bro." 

Keluhan berat kedengaran. 
Fail-fail di meja aku pandang kosong. 

Ah sudah. 
Berbelah bahagi pula. 
_______________________________________

Eina siku lengan aku. Aku jeling dia terus laju lengan kananya kena cubit. Suka sangat ganggu aku melamung. 

"Asal?"

"Bila kau nak kahwin?" 

"Eh? Aku pula? Bukan kau? Kau kan sibuk cerita kat aku pasal Iqa? Hah, amacam kau dengan minah tu?" Eina sengeh. Aku jeling, terus hadap lihat depan. Lihat tasik Putrajaya. 

"Aku tanya kau lah senget. Sibuk aku kenapa?" 

"Kau macam tak tahu aku pula. Aku kan single babe."
Eina gelak. Aku sinis. 

"Kau tak nak dengan aku ke?" 

Eina diam. Bulat mulutnya pandang aku. "Kau biar betul?"

"Kalau betul?" 

"Weyh, Riz kita kawan dah lama. Dah nak dekat sepuluh tahun. Aku dengan kau pun dah macam sumbang mahram je. Tak hingin aku dengan kau." Eina ketawa. Kuat betul. Kau memang anggap aku kawan je kan, Eina. 

Tapi, 
aku anggap kau lebih Eina. Aku sayang kau lebih dari kawan Eina. 

"Tahu."

"Dah tu kau nak aku?"

"Tak nak. Kau bukannya lawa pun."

Eina gelak kecil. "Haa...pergilah kat Iqa. Kau kan kata Iqa lawa macam Miranda Kerr." 

Haah, memang Iqa lawa macam Miranda Kerr, tapi aku tak suka dia. Aku suka kau, muka macam Nora Danish, Eina.

"Aku nak kahwin dengan Iqa."

Eina letak tangan kanannya atas bahu aku. Pandang aku, dan aku tenung anak mata dia. 
"Aku tumpang bahagia dowh kalau kau nak kahwin dah."

Ya Tuhan,
kenapa mata kau ikhlas sangat. 
sikit pun jadi kalau kau tipu aku, kau suka aku.
_______________________________________

"Riz, terima kasih sebab terima Iqa." Iqa senyum. 

Aku turut senyum. "Maaf, selama ni saya tak perasan. Sikit pun tak sedar ada seorang gadis mula jatuh cinta dengan saya, lelaki entah apa-apa ni. Maaf, saya lambat." 

Iqa ketawa kecil. "Tak apa. Iqa hargai sangat-sangat kalau Riz pun ada hati kat Iqa. Maaf, Iqa nampak macam perempuan terhegeh."

"Eh takpe. Takpe..."

Aku pandang keliling cafe sambil tangan tak berhenti mengacau straw air oren aku. Aku pejam mata sesaat. Harapnya aku buat keputusan betul. Aku tak beri harapan pada yang salah. 

Aku kemudian pandang Iqa yang tersenyum manis. 

Riz, kau suka Iqa kan? Bukan Eina. 

Aku kerut dahi. Dah kenapa kau libatkan nama Eina. 
Eina bukan nya suka kau pun.
Iqa yang suka kau.
Iqa yang sayang kau, Riz. 

"Iqa, nanti kita kahwin?"  
_______________________________________

Aku tenung dia yang asyik menikmati aiskrim vanilla kegemaran. Automatik bibirku melukis senyuman. Tanpa sedar aku suka dia. Ya, aku suka Eina. 

"Weyh, kalau kau kahwin dengan Iqa nanti, kau jangan lupa aku tau." 
Aku senyum nipis. Iqa? Kau ingat aku suka Iqa ke. 

"Tak. Aku tak akan lupa kau la." Aku sengih. Eina hulur tisu pada aku. 

"Lap mulut. Ada aiskrim." Eina senyum. 

"Eina..." 
Aku kerling dia yang  asyik melihat pemandangan sekitar tasik Putrajaya ini. 
Aku ukir senyum lagi. Eina kalih pandang aku. Kening kanannya dijongket ke atas. 

"Asal kau senyum?"

"Tak ada apa." Laju aku tukar arah pandangan. Aku dengar Eina ketawa kuat. 
Aku terus jeling dia. 

"Kenapa gelak?" 

"Tak adalah. Kalau kau nak tengok aku puas-puas, tengok lah. Aku tak marah. Cuma please, Encik Haris minta izin dulu dengan saya." Eina geleng kepala, masih dengan sisa ketawanya. 

Ya Tuhan, aku akan rindu dia. 

Aku mencebik. "Macam lah muka kau mahal sangat nak kena minta izin bagai." Eina terus ketuk kepala aku dengan botol air mineral miliknya. 

"Siot! Sakit la kepala aku." 

Eina sengih. Tangannya selamba mendarat di kepalaku. Matanya tepat memandang mata aku. 

"Riz, kau memang tak berubah la. Macam mana la si Iqa tu boleh terpikat dengan kau. Muka dah la cukup lima sen je. Perangai tak gentleman langsung. Bahasa kasar. Bila kau nak berubah, huh Riz?" 

Aku sinis. Tangannya aku tepis lembut. 
"Sejak bila kau nak nasihat aku ni?"

"Sejak kau nak kahwin ni la."

"Sebelum ni tak pernah nak nasihat aku. Tiba-tiba je kali ni nak nasihat, buang tabiat ke?"

Eina senyum nampak baris gigi. "Haah. Aku buang tabiat. Asal tak suka?" 

"Bukan..."

"Kau kawan aku dunia akhirat tau, Riz. Jangan lupa aku tau."

Aku ketawa. Ketawa yang sangat ganjal. Ketawa yang direka.
"Kenapa tiba-tiba nak emo ni?" 

"Nanti siapa nak lap kan teh o kau bila tumpah nanti?" 
Eina lihat wajah aku. Aku terus kalih pandang depan. 
Tak berani tatap mata Eina. Nanti aku terlepas kata pula. 

"Dah kenapa kau nak risau pasal teh o? Kau ni merepek la Eina." 

Eina gelak kecil. Turut sama mengalih arah melihat ke depan. 
"Aku merepek eh, Riz?" 

Aku angguk. 

"Aku buang tabiat eh, Riz?"

Aku angguk lagi. 

"Kalau aku cakap, aku nak pergi?"

Diam. 

"Riz?"

"Apa?"

"Soalan aku?"

Aku lepas keluhan kecil. 
"Kau nak pergi mana? Holiday?"

Eina senyum nipis. Tarik tangan kanan aku, lalu digenggam erat.
Aku tenung pegangan erat dari Eina.
Aku tak nak mata aku basah. 
Aku tak nak jatuh ketika ini. 

"Riz..." 

"Ya?"

"Siapa nak lap kan air mata kau nanti?" 

Terus aku pejam mata rapat-rapat. 
Ya Tuhan, aku tak kuat. 

Bismillah...
Perlahan mata ku buka, ku kerling sebelah kanan aku. 

Kosong.

Aku rindu pula dengan Eina.
Perbualan seminggu lepas pun aku ingat. 

Telefon Samsung Galaxy M20 aku keluarkan dari saku seluar jean. Nombor Eina aku tekan button call. 

Jemarinya menggendang permukaan bangku di tasik itu, sambil sabar menunggu talian disambungkan. Tapi setelah lama dia mendengar bunyi tanda talian disambungkan,
talian mati. Eina angkat panggilan.

"Eina, jumpa esok."

"Buat apa?"

"Aku nak jumpa kau."

"Hari tu kan dah jumpa, apa kes?"

Aku jilat bibirku yang terasa kering. Banyak soal pula minah ni. 

"Jumpa je lah esok. Bye."

______________________________________


"Hah, apasal nak jumpa aku?" Eina ketuk kepalaku dari belakang. Aku angkat kepala perhati gerak Eina yang sudah melabuhkan punggung duduk di sebelah aku. 

"Kau memang tak reti bagi salam."

Dia sengih. "Sorry, aku tak ada mak ayah nak ajar aku." 

Aku senyum nipis. "At least kau ada juga mak ayah aku ajar kau kan?" 
Ya, Eina anak yatim. Mak ayah aku jagakan Eina bagi mengenang jasa keluarga Eina yang banyak membantu keluarga aku. Ketika itu umur kami lima belas tahun, masih mentah.

"Haa... ya. Maaf. Kau nak apa jumpa aku ni? Kacau hujung minggu aku je." 

Aku garu kepala ku yang tidak gatal. Macam mana nak mula eh. 

"Apa maksud kau nak pergi tu?"

Eina kerut dahi, kening kirinya dijongket ke atas. "Pergi mana pula ni?"

"Hari tu kan kau kata..."

Eina bulatkan bibirnya menunjukkan dia baru ingat. Pelupa!

"Pergi holiday." 

"Mana?"

"Kau sibuk pahal?" 

"Biarlah." 

Eina ketuk dahi aku. "Kau kenapa ni? Ada problem?"

"Siapa nak lap kan teh o aku dowh?" 

Eina diam. 

"Siapa nak lap air mata aku kalau aku nangis?"

Eina senyum. "Kau nangis ke sekarang?"

"Tak."

"Jadi tak perlu lah aku nak lap kan?"

Aku masam. Pandang dia macam tak ada perasaan. "Teh o aku?" 

"Iqa kan ada. Lap sendiri pun boleh pe? Tak akan kau nak kahwin pun, kau nak aku juga ada kat kau. Tak malu ke?" 

Aku geleng kepala. "Haah. Memang aku tak malu. Memang aku nak kau je kat sisi aku?"

Eina ketawa. "Aiks, Iqa kau nak taruh mana? Kecil hati dia kalau aku menyibuk dengan kau. Aku pun ada life aku apa?" 

Ya Tuhan Eina... 
kau tak faham ke. 
kau tak buka hati kau untuk aku ke dowh. 

"Aku suka kau lah bodoh!" 

Eina bisu. Pandang aku tak berkelip. Aku tenung anak mata dia, cuba bertentang. 

"Kau merepek apa sial!" 
Eina siku kepala aku. 

"Sakit lah sengal!" 

"Dah tu kenapa nak merepek?"

"Eina, Ya Tuhan, demi Allah... aku sayang kau. Aku betul-betul sayang kau. Aku betul-betul suka kau. Demi Allah, aku ikhlas sayangkan kau. Aku minta maaf, aku tak dapat buang perasaan ni, aku sendiri tak tahu kenapa Tuhan suruh hati aku suka kau..." 

Aku lihat wajah Eina. Kosong. 

"...Eina aku ikhlas sayang kau."

"Dan demi Tuhan, aku tak dapat hadirkan rasa yang kau rasa sekarang."

"Eina..."

Eina koyak senyum nipis. "Aku tak sayang kau macam kau sayang aku." 

"Habis aku?"

"Iqa, Riz. Sayang kau tu untuk Iqa bukan aku." 

"Untuk kau!!! Sayang aku untuk kau, Eina!" Aku mula tak keruan. Mula rasa panas. Mula rasa Tuhan tak adil. Kenapa perlu aku seorang yang rasa macam ni. 

"Mengucap Haris, Astaghfirullah. Astaghfirullah al-’Azeem al-lazi la ilaha illa Huwal-Hayyul-Qayyum wa atubu ilaih. Istighfar Haris, aku memohon ampun kepada Allah, Yang tiada tuhan yang berhak diibadahi dengan benar selain Dia, Yang Maha Hidup, Yang Maha Mengurus, dan aku bertobat kepada-Nya."

Eina tepuk-tepuk bahu aku. Diusap lembut tangan aku. 

"Istighfar. Tolong jangan ikut perasaan tau. Aku tahu kau sayang aku. Aku tahu sayang kau rasa sekarang ni untuk aku. Tapi, sayang kau bukan sepenuhnya milik aku, Riz. Itu milik orang lain juga, mungkin Iqa." Eina ukir senyum paling manis. Aku pandang dia, air mata aku mula bergenang. 

"Aku sayang kau. Sayang kau, untuk kawan."

"Eina..."

"Mungkin salah aku sebab tak jujur dengan kau, tapi aku sayang Hakim. Tuhan balikkan hati aku kembali pada lelaki yang aku tak pernah suka, Riz. Aku sayang dia Riz. Apa yang kau rasa sekarang, sama macam aku rasa untuk Hakm. Macam itu juga kau, Riz. Kau sayang Iqa Riz. Bukan aku." 

"Tapi...aku dah fikir masak. Aku dah solat istikarah." 

"Sebab kau mempermainkan hati Iqa."

"Cuba buka hati kau untuk Iqa, Riz. Sesungguhnya Tuhan itu tahu. Jodoh kau sama dengan Iqa dam jodoh aku dengan Hakim. Kan aku pernah kata, aku nak pergi. Pergi aku pada Hakim." 

Aku geleng kepala. Tak boleh terima. 

"Kau kena terima..."

"Kalau aku tak sayang Iqa macam mana." 

Eina senyum lagi. 

"Buka hati kau Riz, sikit untuk dia. Tolong tipu dia sikit untuk kau kata kau suka dia."

"Let's not fall in love please." 

Aku angguk. 

Begitu juga dia. 

Deringan di poket seluar menghentikan senyuman aku. Telefon pintar itu aku lihat. Nama Iqa pada nama pemanggil. Terus aku tekan button jawab.

"Iqa, ada apa?"

"Riz, Iqa ada benda nak bagitahu."

"Apa dia?"

"Iqa terima pinangan Riz. Maaf lambat bagi jawapan. Iqa tak nak salah, Iqa mohon betu;-betul kat Tuhan. Minta Tuhan beri tanda yang Riz lelaki pilihan Tuhan untuk Iqa. Alhamdulillah, Iqa cinta Riz." 

Aku tergelak kecil tanpa sedar. Suara Iqa yang riang, buat aku lupa Eina ada kat sebelah. 

"InshaAllah, Riz akan sayang Iqa ikhlas."

"Takpe. Iqa tunggu bila masanya untuk Riz tahu apa yang Iqa rasa sekarang." 

Senyuman aku ukir nipis. "Terima kasih."

Talian mati. 

Pandang Eina kat sebelah. "Tuhan itu adil, Riz." Eina terus seru aku. 

"Tapi..."

"Itu untuk Iqa."

"Kau tak tinggal aku." Aku naik risau. 

Eina geleng. "Of course tak, kau kawan aku. Aku sayang kau kowt." 

"Maaf."

_______________________________________

Eina jeling aku. Aku geleng kepala. 

"Abang, Iqa nak tahu abang dengan kak Eina rapat macam mana ya?" 
Iqa pandang aku dengan Eina silih berganti. Eina ketawa. Hakim angguk laju, menunjuk minat. 

"Entah kau ingat?" 

Eina geleng. "Tak silap aku... kau datang kat aku. Nak minta kawan dengan aku."

"Apa sal pula?"

"Sebab kau loser." 

Laju kepalanya aku siku. Terlupa laki dia ada kat sebelah. 

"Sakit lah bodoh! Hakim tengok, dia buat bini awak..."

Hakim gelak. Iqa turut tergelak. 
Eina masam muka, suami tak menyebelahi dia. 

Aku lepas keluhan lega. 

Maaf, Eina aku tamak dulu. Sebab aku nak kau cuma ada kat sisi aku sampai aku lupa kau pun ada perasaan. 

Terima kasih untuk momen ini. 
Aku sayang kau macam kau sayang aku. 

The End. 

Sunday, 13 January 2019

D || Sofa Biru


CERPEN: SOFA BIRU
by aimyshazleen



Aku tenung dia yang asyik menikmati aiskrim vanilla kegemaran. Automatik bibirku melukis senyuman. Tanpa sedar aku suka dia. Ya, aku suka Eina. 

"Weyh, kalau kau kahwin dengan Iqa nanti, kau jangan lupa aku tau." 
Aku senyum nipis. Iqa? Kau ingat aku suka Iqa ke. 

"Tak. Aku tak akan lupa kau la." Aku sengih. Eina hulur tisu pada aku. 

"Lap mulut. Ada aiskrim." Eina senyum. 

"Eina..." 
Aku kerling dia yang  asyik melihat pemandangan sekitar tasik Putrajaya ini. 
Aku ukir senyum lagi. Eina kalih pandang aku. Kening kanannya dijongket ke atas. 

"Asal kau senyum?"

"Tak ada apa." Laju aku tukar arah pandangan. Aku dengar Eina ketawa kuat. 
Aku terus jeling dia. 

"Kenapa gelak?" 

"Tak adalah. Kalau kau nak tengok aku puas-puas, tengok lah. Aku tak marah. Cuma please, Encik Haris minta izin dulu dengan saya." Eina geleng kepala, masih dengan sisa ketawanya. 

Ya Tuhan, aku akan rindu dia. 

Aku mencebik. "Macam lah muka kau mahal sangat nak kena minta izin bagai." Eina terus ketuk kepala aku dengan botol air mineral miliknya. 

"Siot! Sakit la kepala aku." 

Eina sengih. Tangannya selamba mendarat di kepalaku. Matanya tepat memandang mata aku. 

"Riz, kau memang tak berubah la. Macam mana la si Iqa tu boleh terpikat dengan kau. Muka dah la cukup lima sen je. Perangai tak gentleman langsung. Bahasa kasar. Bila kau nak berubah, huh Riz?" 

Aku sinis. Tangannya aku tepis lembut. 
"Sejak bila kau nak nasihat aku ni?"

"Sejak kau nak kahwin ni la."

"Sebelum ni tak pernah nak nasihat aku. Tiba-tiba je kali ni nak nasihat, buang tabiat ke?"

Eina senyum nampak baris gigi. "Haah. Aku buang tabiat. Asal tak suka?" 

"Bukan..."

"Kau kawan aku dunia akhirat tau, Riz. Jangan lupa aku tau."

Aku ketawa. Ketawa yang sangat ganjal. Ketawa yang direka.
"Kenapa tiba-tiba nak emo ni?" 

"Nanti siapa nak lap kan teh o kau bila tumpah nanti?" 
Eina lihat wajah aku. Aku terus kalih pandang depan. 
Tak berani tatap mata Eina. Nanti aku terlepas kata pula. 

"Dah kenapa kau nak risau pasal teh o? Kau ni merepek la Eina." 

Eina gelak kecil. Turut sama mengalih arah melihat ke depan. 
"Aku merepek eh, Riz?" 

Aku angguk. 

"Aku buang tabiat eh, Riz?"

Aku angguk lagi. 

"Kalau aku cakap, aku nak pergi?"

Diam. 

"Riz?"

"Apa?"

"Soalan aku?"

Aku lepas keluhan kecil. 
"Kau nak pergi mana? Holiday?"

Eina senyum nipis. Tarik tangan kanan aku, lalu digenggam erat.
Aku tenung pegangan erat dari Eina.
Aku tak nak mata aku basah. 
Aku tak nak jatuh ketika ini. 

"Riz..." 

"Ya?"

"Siapa nak lap kan air mata kau nanti?" 

Terus aku pejam mata rapat-rapat. 
Ya Tuhan, aku tak kuat. 

Bismillah...
Perlahan mata ku buka, ku kerling sebelah kanan aku. 

Kosong.

(The End)

My mom with two Calon Menantu

Hai morning, just nakshare how excitednya my mom bila this two men datang rumah last  saturday.  Actually my mom like macam boleh kata every...