Manual
"Hanz!!" Laung satu suara yang cukup kukenal memanggil nama aku. Aku kerling sebelah, nampak dia membetulkan duduknya. Bibirku perlahan mengukir satu garis tanpa sedar.
"Hanz, kau buat apa?" soal dia. Aku senyum nipis. Soalan apa dia tanya? Sudah terang bersuluh, aku tengah tak buat apa-apa.
"Kau rasa?"
Dia ketawa kecil. "Kau tengah buat bodoh."
Aku angguk kemudian ku paling tubuh menghadap dia.
"Aza, aku nak tanya something taw." Getar suaraku, gabra mungkin. Aza angkat muka lihat aku. Dia jatuh kepala ke bawah, tanda izin.
Aku tarik nafas perlahan. "Aza, kau kenal Mia kan?"
"Kenal. Kenapa?"
"Tak ada apa lah. Cuma nak tau kau kenal dia ke tak je." Aku sengih. Aza dah mula buntangkan mata pandang aku.
"Kau ingat aku bodoh. Kau suka dia kan?" tanya dia, sambil jongket kening kiri. Aku tersengih lagi. Macam mana Aza boleh tahu?
"Sebab kau tu bodoh sangat. Hanz, muka kau tu terlalu jujur. Semua orang tahu, kau suka Mia. Aku pun... aku pun dah lama tahu kau suka Mia sejak sekolah rendah lagi." Aza senyum, matanya jatuh pada jemari runcingnya.
"Serius ah, semua tahu?" Aku seakan tak percaya, jujur sangat ke muka aku even tak bagitau pun sah boleh bocor rahsia.
"Iya." balas dia pendek.
"Aza, kalau..."
Dia pandang wajah aku. "Kau nak tau dia suka kau ke tak ke?"
Aku tertelan air liur. Ya Tuhan, ini pun dia tahu ke?
Aku angguk perlahan. Aza senyum. "Kau pergi lah tanya dia sendiri. Apehal lak nak libatkan aku."
"Tapi dia kan kawan baik kau."
"Encik Hanz, even aku kawan baik dia sekali pun, tak bermakna hal peribadi dia, aku kena ambik tahu jugak. Agak-agak lah." Aza membebel. Dia mula mencabut-cabut rumput di sekitarnya. Bosan agaknya.
"Kau nak balik, pergi la. Aku nampak kau macam penat je."
Aza geleng kepala. "Malas. Kau tau ajelah mak aku, tak habis-habis disuruh aku buat kerja itu ini seolah aku sorang je yang ada dalam rumah tu." Dia mengeluh. Aku pejam mata sesaat.
Aku faham hidup Aza. Dia dilayan seakan dia anak pungut, sedangkan adik beradik lainnya ramai yang boleh membantu. Aku pernah lihat Aza dipukul dengan roton buluh, depan-depan aku waktu aku ingin menghantar kerja sekolah untuk Aza disebabkan dia tidak hadir ke sekolah. Apa salah ke kawan hantarkan kerja sekolah?
"Hanz!" Aza cucuk bahu aku, dengan kayu-kayu kecil.
"Apa?"
"Aku rasa kan..."
"Hmmm..."
"Aku rasa kan Hanz, entah-entah aku ni memang anak pungut tak? Yelah, sebab mak selalu pilih kasih antara aku dengan adik beradik lain."
Aku berdecit. "Mana ada Aza. Kau bukan anak pungut, aku tahu tu."
"Mana kau tau."
Aku ketap bibir. "Aku rasa..."
"Kau tak rasa apa aku rasa Hanz." Aza tunduk, dan aku tahu dia sedang menahan tangis.
"Maaf."
__________________________________
Aku jeling Aza di sebelah, dan tanpa sadar bibirku mengukir satu garis. Ah sudah, tengok Aza buat homework pun tersenyum?
"Kau senyum apa?" tegur Aza. Aku jilat bibirku yang terasa kering.
Aza angkat wajah, lihat aku. "Apa?"
"Tak ada apa. Oh, kerja sekolah cikgu Yati kau dah siap?"
Dia menangguk. "Nak pinjam?"
Aku sengih. " Haah."
Laju Aza goyang-goyangkan jari telunjuknya depan aku. "Nope, kali ni tak boleh."
Aku tergaman. Tak akan lah, Aza tak bagi pinjam. Aza tak macam ni.
"Aku nak kau buat sendiri." arah Aza.
"Weyh Aza, kelas cikgu Yati lepas nih.Tak sempat. Banyak lagi kowt aku tak siapkan."
"Itu masalah kau."
"Aza..."
"Kau kan suka Mia. Mia tak suka lelaki meniru." jawab Aza selamba, sambil jongket kedua belah kening tanda perli. Aku tahu tu. Tapi, Aza tak macam ni. Kenapa sekarang ni jugak dia nak berubah.
"Aza..."
"No Hanz."
"Aza..."
"No." Aza mula letak pangku kepala atas lengan. Itu tanda-tanda Aza malas nak layan aku.
"Aza, tolonglah. Kali ni je aku pinjam kat kau.'
"Tak, kau kan suka..."
Tak sempat/
"Tak!! Aku tak suka Mia!!"
Aza bangun.
Satu kelas terkejut.
Dan, mataku tepat terpandang kan figura aku kenal. Sangat kenal.
Ah sudah! Mulutku jadi sasaran tamparan aku. Kau memang bodoh, Hanz. Memang bodoh, kenapalah kau tak sedar, yang Mia satu kelas dengan kau. Duduk barisan depan meja kau.
Ah!!!
"Hanz..."
Aku kalih pandang Aza. "Ini semua salah kau!"
_____________________________________
Aku muncung bibir. Aza kat sebelah sikit pun aku tak ambil tahu. Disebabkan hal hari tu, Mia dah tak nak pandang aku. Mia dah tak suka aku.
"Hanz, aku mintak maaf laa..." Aza letak satu bekas tupperware sebelah aku. Sempat aku jeling isi dalam. Kuih kelepat pisang.
"Lambat."
"Tapi Hanz..."
Aku kerling dia. "Apa?"
"Jujurlaa... sebenarnya bukan salah aku pun. Kau sendiri yang cakap, pastu meniru tu pun salah, Jadi ini..." Belum sempat Aza nak buat ayat lengkap, aku terus cubit lengan dia. Kuat.
"Aduh!" Dia tolak tangan aku. "Kau ni pun... sakitlah."
Aku mencebik. "Padan muka! Kira kau nak cakap ni semua salah aku lah kan."
Aza senyum. "Hanz, aku dah beritau Mia."
Aku laju hadap muka dia. "Kau beritau apa kat dia."
"Kau still suka dia." jawab dia. Automatik, hujung bibirku naik hingga ke telinga.
Aza jeling aku. "Suka lah tu."
Gila tak suka/ crush kau minat kau balik.
Aku kerling Aza kat sebelah dan dia masih lagi dengan senyuman dia.
"Nah, kuih faveret kau."
___________________________________
Aza ukir senyum. Aku balas nak tak nak je. Sampai hati dia tak beritahu aku. Lepas SPM terus senyap, cari kat rumah dia takde. Aku hilang jejak Aza dekat tiga bulan. Nih, dia balik bawak berita buruk pulak kat aku.
"Kau sihat, Hanz?"
Aku angguk.
"Kau dengan Mia macam mana?" soal dia, nak pecah sunyi.
"Takde apa. Dia sekarang dah ada pakwe lagi bagus dari aku." balas aku, takde emosi. Sikit pun aku tak kecewa dengan Mia. Malah, aku sedar aku takde perasaan apa-apa kat dia.
"Oh." Aza gigit bawah bibir. "Hanz..."
"Kau nak bagitau aku, kau nak kahwin dah?"
"Maaf, aku tak bagitau kau."
"Mana kau pergi selama ni? Aku cari kau Azati Aminuddin. Kau boleh tinggal aku macam tu je. Kau kejam kan, Aza." Aku tenung tajam tepat pada anak mata dia. Aku perasan, Aza gugup.
"Aza..."
"Ya."
"Maaf, aku tak sedar sepanjang hubungan kita ni." Aku pejam mata sesaat, kemudian kembali pandang Aza.
"Sedar apa?"
"Kau suka aku."
"Eh? Ada-ada aje kau ni. Sejak bila entah aku suka kau." Aza berdalih lalu ketawa. Aku tahu gelaknya itu palsu.
"Tahu. Aku sengaja gurau, dah lama tak gelak tawa dengan kau." Aku ukir garis palsu.
"Hanz..."
"Hmm..."
"Nanti kenduri jangan lupa datang taw."
"Okay."
_________________________________
Aku duduk jauh perhatikan Aza dengan suami dia. Aza manis tersenyum, nampak gembira pada matanya. Tidak semena-mena, pebualan aku dan Zamri tiga bulan lepas menerjah ingatan.
"Hanz kejap!" Aku toleh belakang lihat Zamri lelah mencari-cari oksigen. Berlari gamaknya budak ni.
"Ada apa?"
"Kau kenal Azati Aminuddin kan?" tanya dia. Aku angguk.
"Ada apa?"
"Kau boleh tak tolong bagi ni kat dia." Zamri hulur surat kat aku. Aku ambil dan pandang dia.
"Surat?"
"Surat aku untuk dia. Dah lama dah aku bagitau kat dia aku suka dia, tapi dia reject aku."
"Reject?"
Zamri sengih. "Sebab dia kata dia tunggu kau."
"Tunggu aku?" Aku blur. Dah kenapa Aza nak tunggu aku.
"Entah. Mungkin dia suka kau kowt. Tolong taw Hanz bagi dia."
Aku diam membatu sehingga satu suara menyentak lamunanku. Aku angkat wajah lihat gerangan itu. Wajah gadis yang aku sayang, berdiri tegak di depan.
"Kau menung apa huh?"
Aza ambik kerusi, tarik duduk sebelah aku. Aku mampu senyum.
"Takde tak sangka Zamri tu memang jadi suami kau."
"Aapa yang tak sangka. Kau pernah jumpa dia ke?" soal Aza dengan dahi berkerut.
"Haah." Aku terus seluk poket seluar, keluarkan sepucuk sampul surat putih lalu ku hulur pada Aza. Aza sambut, dibaca nama yang tentera di surat itu.
"Untuk aku?"
Kepalaku jatuh dua kali. "Untuk kau. Zamri bagi kat aku. Lama dah, cuma aku lupa." Aku pura-pura gosok belakang kepala. Aza gelak.
"Kau memang bodoh lah Hanz. Nih surat cinta nih. Tak sangka dia suka aku lama dah. Asal kau lupa? Ishhh!!"
Aku sengih.
"Ya. Aku memang bodoh. Dahlah, pergi sana. Kesian suami kau, kena tinggal." Halau aku. Aza makin tergelak besar.
"Terima kasih, Hanz." Aku angguk. Perhatikan Aza pergi. Aku menguak rambut depan ke belakang. Ya Tuhan, kuatkan aku untuk biarkan dia pergi bersama lelaki itu. Mungkin, penyambung rusuk ini,akan aku temui nanti.
Hanz, Hanz... kau tahu sebab kau tak bagi surat tu.
Kau tahu, Hanz. Kau tahu, kau suka Aza. Cuma kau, tak tahu Aza takde buku panduan pengendalian.
Aku ketawa kecil.
THE END.